Golfers hebben veel keuze als het gaat om clubhoofdmaterialen. Het kan voor nieuwe spelers ook verwarrend zijn waarom het ene materiaal boven het andere wordt gekozen. Als specialist op het gebied van golfclubhoofdmateriaal wil Albatross Sports graag wat kennis hierover delen.
Titanium
Het titanium dat in golfclubs wordt gebruikt, is afkomstig van technologie die wordt toegepast in de lucht- en ruimtevaartindustrie. De eerste golfclubs gemaakt van titanium dateren uit het begin van de jaren negentig, en vanwege zijn sterkte werd het al snel het materiaal bij uitstek voor kick-off clubkoppen (golfdrivers). Titanium is lichter dan roestvrij staal, waardoor ontwerpers grotere clubhoofden kunnen maken om aan de gewichtsspecificaties van reguliere clubs te voldoen. De sterkte van dit materiaal verhoogt de duurzaamheid en zorgt ervoor dat het zelfs door de sterkste golfers ter wereld kan worden gebruikt.
Er zijn verschillende titaniumlegeringen (materialen toegevoegd aan het originele titanium) die de gewichts- en sterkte-eisen kunnen veranderen. Driver clubhoofden kunnen een volume hebben tot 460 kubieke centimeter, en de meest gebruikte legering is 6/4 titanium, waarbij 90% van het materiaal titanium is, 6% aluminium en 4% vanadium. Er zijn veel andere legeringen of kwaliteiten titanium (ook wel Beta-titanium genoemd) die clubontwerpers kunnen gebruiken, zoals 10-2-3, 15-3-3-3, SP700 en andere. Als titanium van hogere kwaliteit wordt gebruikt, wordt dit meestal alleen voor het slagvlak gebruikt, en niet voor het hele clubhoofd.
De United States Golf Association (USGA) en de Royal and Ancient Golf Club of St. Andrews (R&A), de twee bestuursorganen van golf, hebben regels voor hoe snel de bal van het gezicht van een coureur kan vliegen. De meeste fabrikanten bouwen drivers tot die limiet, maar niet daarbuiten, dus het ene materiaal heeft niet echt een voordeel ten opzichte van het andere. Normaal gesproken gebruiken kleinere drivers (minder dan 400cc) het duurdere Beta-titanium om de snelheid van de bal die van het slagvlak vliegt te vergroten. Maar voor clubs in de 460cc-reeks is standaard 6/4 titanium meer dan voldoende om aan de maximaal toegestane balsnelheid te voldoen.
Titanium kan ook bij andere clubs worden gebruikt, maar je ziet het om een aantal redenen over het algemeen niet zo vaak. Ten eerste is titanium veel duurder dan het roestvrij staal dat wordt gebruikt in fairwayhout, hybrides en ijzers. Ten tweede wordt titanium gebruikt vanwege zijn sterkte en lichte gewicht. Als een fairwayhout van titanium is gemaakt, wordt het meestal groter gemaakt om het normale gewicht te bereiken. Hierdoor wordt het clubhoofd groter, waardoor het moeilijker wordt om de bal vanaf de fairway te slaan. Een andere manier is om een dicht metaal te gebruiken of een zwaarder gewicht aan de zool van de club te bevestigen. Hetzelfde geldt voor titanium ijzers. Misschien heb je echter wel een aantal ijzers gezien met titanium inzetstukken om de snelheid te verhogen bij het slaan van de bal in plaats van een volledig roestvrijstalen clubhoofd te gebruiken.
Roestvrij staal
Roestvrij staal is het meest gebruikte materiaal bij golf. Dit materiaal is over het algemeen goedkoop, gemakkelijk in verschillende vormen van golfclubs te gieten en duurzaam genoeg voor dagelijks gebruik. Er worden twee hoofdtypen roestvrij staal gebruikt in de hoofden van golfclubs. Eén daarvan is roestvrij staal 17-4 (het koolstofgehalte bedraagt niet meer dan 0,07%, het chroomgehalte ligt tussen 15% en 17%, het nikkelgehalte is 4%, het kopergehalte is 2,75%, het gehalte aan ijzer en sporenelementen is 75%). 17-4 wordt voornamelijk gebruikt in metaalhout, hybriden en sommige ijzers. Een ander roestvrij staal is 431 (niet meer dan 0,2% koolstof, 15% tot 17% chroom, 1,25% tot 2,5% nikkel, en de rest is ijzer en enkele sporenelementen). Deze kwaliteit roestvrij staal wordt gebruikt voor ijzers en putters, maar is ook sterk genoeg voor fairwayhout en hybriden.
Tegenwoordig zijn de meeste fairwayhouten gemaakt van 17-4 roestvrij staal. 17-4 hout kan ook gemaakt worden van 17-4, maar vanwege de hoge dichtheid van het materiaal is de maximale grootte ongeveer 250cc, anders bestaat er risico op barsten tijdens normaal spelen. Er zijn tegenwoordig maar weinig 17-4-houtsoorten gemaakt van roestvrij staal, omdat golfers de voorkeur geven aan de grotere, gemakkelijker te slaan 17-4-houtsoorten. Precisiegietijzer kan worden gemaakt van de kwaliteiten 431 of 17-4. 17-4 leerjaar is iets moeilijker dan 431 leerjaar. Hierdoor kan 431-kwaliteit gemakkelijker worden aangepast aan de loft- of face-hoek, maar afgezien daarvan is er geen groter voordeel tussen de twee dan de ander.
Speciaal roestvast staal (martenstaal)
Een ander nieuw materiaal dat wordt gebruikt bij de productie van golfclubkoppen is maragingstaal, een legering of familie van staalsoorten met unieke eigenschappen. Over het algemeen zijn maragingstaalsoorten harder dan niet-maragingstaalsoorten zoals 431 of 17-4 en worden ze voornamelijk gebruikt voor slagvlakinzetstukken in plaats van hele clubhoofden. Driver-koppen kunnen volledig van maragingstaal worden gemaakt, maar er zijn nog steeds grenzen aan de grootte van driver-koppen (ongeveer minder dan 300cc). Ook zullen de kosten van een driverkop niet veel goedkoper zijn dan die van een titanium driverkop.
Omdat maragingstaal harder is, kan het clubface-inzetstuk dunner worden gemaakt dan het gebruikelijke roestvrij staal dat bij golf wordt gebruikt. Als gevolg hiervan zal de bal die van het slagvlak vliegt een iets hogere balsnelheid hebben bij impact. Maragingstaal is duurder om te produceren, dus het zal meer kosten, wat de prijs is van hoge prestaties.
Aluminium
Aluminium is een veel lichter materiaal dan roestvrij staal. Vroege metaalhoutsoorten gemaakt van aluminium in de jaren zeventig en tachtig waren niet erg sterk of duurzaam. Dit leidde ertoe dat deze goedkope clubhoofden berucht waren omdat ze gemakkelijk krassen en deuken, een reputatie die nog steeds bestaat. De huidige aluminiumlegeringen zijn echter veel beter dan die uit het verleden, en clubhoofdmaten kunnen de maximale maat hebben voor drivers gespecificeerd door de Golfregels (460cc) en zelfs groter.
Clubhoofden gemaakt van aluminium kosten zelfs minder dan roestvrij staal, waardoor deze clubs betaalbaarder zijn en ideaal voor beginners- of juniorsets. Het enige nadeel van aluminium is dat de wanden dikker moeten worden gemaakt om scheuren of instorten te voorkomen. Als gevolg hiervan zal de balsnelheid die van het slagvlak vliegt lager zijn dan die van een vergelijkbare titanium driver.
Koolstof Grafiet
Koolstofgrafiet is een extreem licht materiaal dat wordt gebruikt bij de vervaardiging van houten clubs (meestal met een soort metalen basisplaat om de duurzaamheid en het gewicht te vergroten). Tegenwoordig zijn er maar heel weinig clubs die voornamelijk van koolstofgrafiet zijn gemaakt; Er zijn echter veel clubs die koolstofgrafietmaterialen in hun ontwerp hebben verwerkt.
Koolstofgrafiet heeft een lagere dichtheid dan enig ander materiaal dat bij golf wordt gebruikt, waardoor het een perfecte keuze is om de topshell (of kroon, of bovenkant van het clubhoofd) te vervangen. Het toevoegen van koolstofgrafiet aan de kroon vermindert het gewicht, waardoor het extra gewicht elders in het clubhoofd kan worden verplaatst om het ontwerp te verbeteren. Clubhoofden gemaakt van of gedeeltelijk gemaakt van koolstofgrafiet zijn duur en worden niet alleen gebruikt in drivers, maar ook in fairwayhout en hybrides.
Koolstofstaal
Koolstofstaal wordt gebruikt in ijzers, wedges en putters en wordt al eeuwenlang in golfclubs gebruikt. De meeste mensen associëren koolstofstalen ijzers en wedges met smeden, omdat dit de belangrijkste productiemethode voor deze clubs is. Sommige koolstofstaallegeringen kunnen echter ook worden gegoten (8620 koolstofstaal) om clubhoofden te produceren. Hoe dan ook, koolstofstaal is een zacht, kneedbaar materiaal dat zal roesten zonder enige vorm van beschermende verchroming.
Meer ervaren golfers geven de voorkeur aan modellen gemaakt van koolstofstaal, omdat sommigen zeggen dat er een verschil in gevoel is tussen koolstofstaal en harder roestvrij staal. Wat nog belangrijker is, is dat clubhoofden gemaakt van zachter koolstofstaal doorgaans minder geschikt zijn voor spelverbeteringsontwerpen en meer geschikt voor golfers met lagere handicaps.
Sommigen van hen zijn opzettelijk niet verchroomd gelaten, zodat ze bij normaal gebruik kunnen roesten. Het idee achter ongeplateerde koolstofstalen wedges is een zachter gevoel en meer spin. IJzers, wedges en putters gemaakt van koolstofstaal zijn duurder dan roestvrij staal.
Zink
Clubhoofden gemaakt van zink zijn het goedkoopste van alle materialen. Zinken clubhoofden worden voornamelijk gebruikt in ijzers, wedges en putters in starters- en jeugdsets en zijn niet zo duurzaam als roestvrijstalen clubhoofden. Zink clubhoofden worden gekenmerkt doordat ze niet-magnetisch zijn en een grotere slangdiameter hebben dan een normale clubhoofddiameter.
bossen
Houten clubhoofden worden zelden meer gebruikt als clubhoofdmateriaal, omdat titanium drivers en roestvrijstalen fairwayhout populairder zijn bij golfers.
